عباس آخوندی، استاد دانشگاه، ایران شناس، دولتمرد ایرانی و وزیر راه و شهرسازی جمهوری اسلامی ایران در دولت یازدهم و دوازدهم است که پس از انقلاب اسلامی در شکل‌گیری و تأسیس جهادسازندگی نقش مؤثری داشت و از سوی شهید بهشتی در اولین شورای مرکزی جهاد سازندگی به عنوان عضو اصلی شورا انتخاب شد. وی همچنین در دوران جنگ تحمیلی مسئولیت پشتیبانی جبهه‌های جنگ را برعهده گرفت.
در سال ۱۳۷۲ برای اولین بار و به انتخاب مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی مسئولیت وزارت مسکن و شهرسازی را بر عهده گرفت. نظامِ پس‌انداز، انبوه‌سازی و کوچک‌سازی تحت عنوان طرح پاک که یک مدل توسعه پایدار در بخش مسکن بود و همچنین طرح آمایش سرزمین و طرح‌های منطقه‌ای و ناحیه‌ای را که موجب توزیع خدمات و جمعیت در سرزمین به صورت متوازن می‌شد از جمله اقداماتی بود که وزیر جوان آن دوران در وزارتخانه تحت امر خود به انجام رسانید.
سالها تجربه موثر، تحقیق و پژوهش در حوزه مدیریتی، سیاستمداری و تدریس دانشگاهی، از وی یک چهره سازنده جهت فعالیتهای ارزنده و چشمگیر در مقیاس ملی و فراملی ساخت. در همان سالها بود که با حمایت از حرکتهای فرهنگی و هنری، خود را به عنوان یکی از سیاستمداران دوستدار فرهنگ و هنر معرفی کرد.
شعار دولت فرهنگی در مقابل فرهنگ دولتی، سالها به عنوان یک شعار باقی ماند و شاید به غیر از دوران دولت اصلاحات که به دلیل پیشینه فرهنگی رییس جمهورش دولتی فرهنگ بنیان بود، در دیگر ادوار ریاست جمهوری این فرهنگ دولتی بود که جایگاه بلند مرتبه ای در میان مسئولان دولتی داشت. دکتر آخوندی، شاید جزو معدود وزیرانی است که شعار دولت فرهنگی را در وزارت خانه خود به عرصه ظهور رسانده است، حمایتی آشکار از هنرمندان و فرهنگیانِ به نام و گم نام ایران زمین که با ورود هر شهروندی به وزارت راه و شهرسازی نمایه های آن را از گوشه و کنار به رخ میکشد.
بی شک همین حمایتهای فرهنگی وزیر باسابقه است که این وزارتخانه را خانه فرهنگی اصحاب معمار و اهل فن کرده است. حمایت هایی مالی و حمایت هایی معنوی، دلجویی های وزیر فرهنگی حوزه مهندسی از فرهنگ این مرز و بوم است . هنرمندان بسیاری دکتر آخوندی را به عنوان یک حامی هنر میشناسند، وزیری که در هر دیدار از مراکز فرهنگی، راه و روش مدیریت فرهنگی را به رخ دیگر مدیران میکشد.
پروژه هایی که در سالهای اخیر در این وزارتخانه اجرا شده است، اگر نگوییم همه اما اکثریت آنها از نوع فرهنگی بوده اند، نمونه آشکار آن پایانه هوایی سلام است، که به پیشنهاد دکتر آخوندی اولین ترمینال-گالری فرودگاهی کشور نام گرفت و با همت و حمایت ایشان امروز در آستانه بهره برداری است و در کوتاه زمان مسافران این فرودگاه طعم محیطی تازه را خواهند چشید، محیطی که برای اولین بار به جز تکانه های قبل از پرواز، این بار آرامش و صبوری را به ارمغان خواهد آورد، و بی شک این ترمینال-گالری مشتی نیکو نمونه خرواری است از ثمره ۶ سال اخیر ریاست این مدیر فرهنگی.
امروز اما، مدیرانی که جنس سیاستشان، اسلامی، اصلاحی، فرهنگی و در کلامی ساده، مردمی است، مورد غضب دیگر سیاستمدارانند، و شاید همین غضب است که وزیر باسابقه راه و شهرسازی را چندین بار به عرصه استیضاح کشاند و البته توفیق در تمام این مراتب، خود نشان از حسن فعالیت و نا به جایی طرح های مخالفان بوده است.
بی شک پرونده وزیر راه و شهرسازی نیز مانند تمامی مدیران عاری از اشتباه و خطا نیست، گرچه با بازنگری در این سالها مطمئنا آنچه صفحه ترازو را بسیار سنگین کرده و به پایین میکشد نقاط مثبت این کارنامه است، اما در هر صورت دوستداران فرهنگ و هنر ایران اسلامی، این دوران را در یاد و خاطره خود به نیکی ثبت و یاد خواهند کرد و وزارت راه و شهرسازی دولت تدبیر و امید تا سالها به عنوان خانه ای فرهنگی در انظار به یادگار خواهد ماند. و شاید در هجمه دشمنان ایران اسلامی و تلاطم های بین المللی، درایت و تدبیر اینگونه دولتمردان فرهنگی، روشنگر راه و هدایتگری جهت دستیابی به چشماندازهای ترسیمی باشد.
هنربان/
فرمود رب العالمین با صابرانم همنشین
ای همنشین صابران افرغ علینا صبرنا
رفتم به وادی دگر باقی تو فرما ای پدر
مر صابران را می‌رسان هر دم سلامی نو ز ما
مولوی – دیوان شمس – غزل شماره ۲۰
در روزگاری که سیاست را دروغ و رانت تعریف کرده اند، حضور سیاست مردان مردی که مردانه ایستاده اند، غنیمت است.